Fijn, naar school, in Alkmaar
Misschien zag u ook dat beeld uit Oekraïne bij het neergestorte vliegtuig. Een ongeschonden kleuterboek tussen de ravage: “Mijn eerste woordjes-boek”. Er zullen geen woorden bijkomen voor dit mooie kind en al die andere uit het leven weggerukten, waarvoor geen woorden zijn. Nooit meer.
Ik moest denken aan dat innemende beeldje van een jongen, boek onder zijn arm, op weg naar school, naar veel nieuwe woordjes. Je moet er voor omlopen, want het is in een achterafhoekje van het centrum. En sinds de Kunstuitleen er vertrokken is (naar de Bergerweg 1) heb je er niets te zoeken. Een plek in de Molenbuurt. Een voormalige jongensschool uit 1932, in Amsterdamse schoolstijl, gebouwd door Jan Honekamp. Deze Amsterdamse architect liet op meer plaatsen in de stad zijn sporen na. Op het Nassauplein bouwde hij eerder in dezelfde stijl het ‘Pius-Huis’, bejaardenzorg, dat later het pand werd van het Alkmaars Conservatorium. Inmiddels verdwenen. Maar zijn jongensschool is er nog. Sinds 1989 staat het op de Gemeentelijke Monumentenlijst: “Goed voorbeeld van een schoolgebouw in late Amsterdamse School stijl. Bijzonder voor de Alkmaarse binnenstad is het fraaie siermetselwerk van verdiepte kleurige veldjes, omgeven door bakstenen in meander-patroon.”
In de pers lazen we onlangs, dat het fraaie gebouw door de gemeente is verkocht aan een Alkmaarse ondernemer, die er een stadshotel van gaat maken. Nou, we kunnen extra kamers gebruiken nu de International-Children’s-Games in 2015 toch naar onze stad komen. Hopelijk is het hotel op tijd af. Het bijzondere gebouw is daarmee gered. Op het binnenplein kan je je een aangename hoteltuin met terras voorstellen. Heerlijk beschutte plek om te lunchen, lijkt me. Om naar uit te kijken dus. Maar stelt u zich voor, dat u daar op afzienbare termijn even tot rust komt in de drukke binnenstad, laat uw oog dan vooral ook even vallen op dat fraaie witte beeldje, bij de hoek van de gevel. In de stijl van Hildo Krop, van wie je in Amsterdam zo vaak beelden in het straatbeeld tegenkomt. Maar deze relaxte fluitende jongen met zijn handen in zijn zakken, boek onder de arm en zijn hondje naast zich treft mij meer, dan de meestal monumentale, strenge uitstraling van de beelden van Krop. “Fijn, naar school”, straalt die jongen hier uit. Zo hoort het. Maar ja, nu even niet. Het is vakantie immers. Na de vakantie zullen er ook schoolbankjes leeg blijven in ons land…
