Alkmaars vergezicht?
Sprookjes zijn er sinds mensenheugenis. Ze waarschuwen ons voor gevaren, geven hoop op een goede afloop en bezweren onze angsten. Bij groot-worden horen sprookjes. Welke peuter doe je er geen plezier mee. Soms genieten volwassenen er ook van, met een glimlach van nostalgische herkenning. Maar zodra men je wil overtuigen van een nieuwe rijke toekomst moet je op je hoede zijn. Sinds mensenheugenis zijn er lepe fantasten, die gebruik makend van je eigen heimelijke verlangens jou komen vertellen dat de gouden bergen om de hoek liggen. Doorgaans kost hun verhaal veel geld, want goedgelovigheid is een dure hobby. In de achttiende eeuw, in de tijd van de Verlichting, het geloof in een nieuwe tijd vol zegeningen dankzij natuurkundige vindingen, wilde men graag mooie toekomstsprookjes horen. Onze tijd lijkt ook wel bevangen door zo’n verlangen. Wat gaan die al maar snellere computers met ons doen? Wie het weet mag het zeggen. De Franse literatuur vond er ooit zelfs een chique naam voor, die we al weer lang vergeten zijn: de uchronie. Zoals je ‘utopie’ zegt voor een plek die niet bestaat, heb je ‘uchronie’ voor een tijd die niet bestaat. Maar desondanks smulde men in 1771 van het boek ‘Het jaar 2440’ van Louis-Sebastien Mercier. In Nederland hadden we in 1792 een eigen fantast met Arend Fokke Simonsz, die in ‘Het toekomend jaar 3000’ er qua toekomstdroom nog een schepje bovenop deed. De erfgenamen van deze quasi intellectuele duimzuigers noemen zich ‘trendwatchers’. Alkmaar heeft onlangs met hulp van zo’n dure glazenbolgluurder het sprookje van ‘De kleren van de keizer’ nieuw leven ingeblazen. De uchronie ‘Toekomst van Alkmaar’ fantaseert gelukkig niet verder dan het jaar 2040. Dat levert al genoeg megalomane vergezichten op, die je high maken van gehoopt geluk. De leukste voorspelling is ongetwijfeld dat Alkmaar zich straks zal laten symboliseren door een wietkaas etende Miss Piggy, het roze obesitas-varkentje van de Muppets. U heeft al verhuisplannen? Wij begrijpen u.
Sinds een paar jaar is Alkmaar òòk de Schermer. Over ‘vergezicht’ gesproken! Maar dan één met beide voeten in de klei. En u hoeft niet alles te weten van polder-, midden- of ondermolens om te beseffen dat heilzame rust, inspirerende uitgestrektheid, onvermoede monumenten echt om de hoek liggen. Kom naar onze lezing op 12 december en leer dit deel van onze gemeente in al zijn nuchtere schoonheid kennen. We gaan u geen sprookjes vertellen. Zie hvalkmaar.nl voor de details.
